Kraków i KOPCE PRAOJCÓW.: .......Wzgórze .......Wawelskie

Widok z podnóża Kopca Kościuszki.

Widok z KOPCA WANDY

Czy jest to fikcja, ot taka sobie opowieść?

Odpowiedz jest prosta. Kopcem jest wzniesienie wawelskie. Ale znając dokładność pradawnych budowniczych, kopiec musiał istnieć. Mały, nieduży podobny do kopca KRAKA II, To sposób dokładnego wyznaczania miejsca na ziemi ruchu gwiazd. Po prześledzeniu umiejscowienia innych wzniesień ziemnych, praprzodkowie wykonywali to dokładnie. Precyzyjnie ! Na wzgórzu wawelskim jest jedno miejsce, gdzie widać niski kopiec ziemny. Czy jest to kopiec dawnych mieszkańców Krakowa?
Przekonajmy się !
Badanie jest bardzo proste, kiedy posiadamy sprzęt geodezyjny. Możemy go namierzyć z niewiarygodną precyzją.
Zapytacie Państwo w jaki sposób? Wszystko jest opisane w artykule Profesora Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie. Ruch księżyca nad kopcami Estery i Kraka. Bez urządzeń możemy jedynie zaobserwować zjawisko i potwierdzić tezy z przybliżeniem.

Kopiec na WZGÓRZU WAWELSKIM

To prawda ?

Czy mit ?

Tekst zaczerpnięty z - http://pl.wikipedia.org/wiki/Wzg%C3%B3rze_Wawelskie

Wawel – wzgórze na Pomoście Krakowskim, w Krakowie, w Dzielnicy I Stare Miasto, na lewym brzegu Wisły; historyczna dzielnica Krakowa.

Wawel ma charakter zrębu tektonicznego, który powstał w miocenie i zbudowany jest z liczących 161–155 mln lat górnojurajskich wapieni wieku oksfordzkiego.

Na wzgórzu znajdują się dwa zabytkowe zespoły budowlane^[2]:

Zamek Królewski na Wawelu
bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława
Etymologia[edytuj]

Wzgórze mogło pierwotnie nazywać się wądół, wąwał, wąwel^[4] ze względu na krasowycharakter wapieni, z których jest zbudowane, jak i na liczne jaskinie (np. Smocza Jama). Według pełnej fantastycznych etymologii Kroniki wielkopolskiej słowo Wawel miało pochodzić od Wøwel (pierwotnie Bøbel)^[5]^[6] (stąd dzisiaj rekonstruuje się tę formę jako jako „wąwel” z nosowym o, czyli „ǫ” i zestawia z podobnie brzmiącymi wąwóz, wądół, uBrücknera od „wąwał”=wąwóz^[7], słabość tej teorii tkwi w mało logicznym wywodzeniu nazwy wzgórza, a więc struktury geologicznej wypukłej od wgłębnej). Inni uważają, że owo „wąwel” oznaczało „wyniosłość wśród mokradeł”, którymi otoczone było wzgórze^[8], od „wą” (odpowiednik dzisiejszego „w”) i „wel” (wilgoć, woda) co oznaczało miejsce położone „w wodzie, otoczone wodą”^[9], wg Stanisława Rosponda wąwel = grąd, tj. „miejsce wyniosłe i suche wśród łąk błotnistych, ostrów oblany wodą” od psł. *vъlь =stpl. wel, wla (stąd: Wleń)^[10]. Zestawia się tutaj „Wąwel” z nazwami miejscowymi typuWąwelnica, Wąwolnica, Wąwelno jednak nie tłumaczy procesu fonetycznego, który miałby doprowadzić do przejścia ą → a (Jan Długosz Wąwolnicę dwukrotnie podaje jakoWanwelnycza, wcześniej w 1325-1327 r. zapisano Wanvelnitia^[11], w 1377 r.Wanwelnicza, jeszcze w 1531 r. Vanwelnicza, czyli z protezą samogłoski nosowej w postaci „an”, a brak takich zapisów w stosunku do Wawelu).
Dawniej doszukiwano się też genezy nazwy w zgodnościach bałto-słowiańskich,litewskiemu rdzeniu au, av, va, avr, var, vavr, babr, miał odpowiadać ruski varъ, polskiwał, stąd wg Mikołaja Akielewicza nazwa wsi Wawr, Wawer → Wanwoł, Wąwel, Wawel, tj. miejsce obwarowane^[12].
Istnieje także teoria, jakoby nazwa Wawel pochodziła od nazwy Babel (s-c-s Вавилонъ, stąd również współczesne rosyjskie Вавилон, tr. Wawilon czyli Babilon, częsta w średniowieczu oboczność w:b, m.in. grecka Beta (obecnie Wita), zobacz: Korbea,Kordoba)^[13].

Tekst zaczerpnięty z - http://pl.wikipedia.org/wiki/Wzg%C3%B3rze_Wawelskie

Wawel do połowy XI wieku[edytuj]

Według badań archeologicznych ślady pierwszego osadnictwa datuje się na środkowypaleolit, około 100 tys. lat p.n.e. Jako osada położona na skrzyżowaniu szlaków handlowych szybko się rozwijał. Wawel był prawdopodobnie jednym z ośrodków władzy plemienia Wiślan, których organizacja państwowa powstała na przełomie VIII i IX wieku. O ich legendarnych władcach Kraku i Wandzie, mających żyć podobno w VII i VIII wieku, wspomniał XIII-wieczny kronikarz Wincenty Kadłubek. W X wieku ziemie Wiślan, i tym samym Kraków, weszły w skład powstającego państwa polskiego.

W 1000 roku zostało utworzone biskupstwo krakowskie, czego konsekwencją była budowa katedry – siedziby biskupa. Jednak ze względu na toczące się walki zCesarstwem Rzymskim, budowę prawdopodobnie rozpoczęto dopiero po zawarciu pokoju w Budziszynie, czyli około lat 20 XI wieku. Ze względu na bardzo nikłe pozostałości po pierwszej katedrze, nazywanej czasem „Chrobrowską” i pomimo trwających od dawna badań archeologicznych, nie udało się zrekonstruować jej wyglądu. Do lat 80 reliktykościoła św. Gereona utożsamiane były właśnie z pierwszą katedrą, ale teza ta, wysunięta przez Adolfa Szyszko-Bohusza, została odrzucona przez nowsze badania. Także co do momentu zniszczenia katedry nie ma zgodności – przypuszcza się, że mogło się to stać podczas najazdu księcia Brzetysława I w latach 40 XI wieku lub podczas pożaru w latach 80.

Oprócz katedry na wzgórzu istniały także inne zabudowania. Pierwsze odnalezione szczątki po budowlach drewnianych pochodzą z IX wieku, a kamienne – z przełomu X i XI wieku. Z tego okresu pochodzą pozostałości przedromańskich budowli murowanych, takich jak:

Rotunda Najświętszej Marii Panny, prawdopodobnie z przełomu X i XI wieku
Kościół św. Jerzego, przebudowywany w późniejszych okresach
rotunda przy bastionie Władysława IV, być może baptysterium
budowla „czworokątna z korytarzykiem” z przełomu X i XI wieku, o nieznanym przeznaczeniu, być może grobowiec
Kościół B (rotunda z dwoma absydami)

Romanizm (poł. XI w. – pocz. XII w.)[edytuj]

Na przełomie 1038 i 1039 Kazimierz Odnowiciel powrócił do Polski i przyjmuje się, że tym samym Kraków został siedzibą władzy królewskiej i stolicą państwa.

Tekst pobrano ze strony - http://pl.wikipedia.org/wiki/Czakram_wawelski

Czakram wawelski – według powstałej po drugiej wojnie światowej miejskiej legendy tzw. „miejsce mocy” w postaci kamienia mającego rzekomo znajdować się na terenie nieistniejącego już kościoła św. Gereona na Wzgórzu Wawelskim.

Historia powstania legendy[edytuj]

Legendę wymyślono prawdopodobnie po domniemanej wizycie w latach 30. XX wieku na Wawelu dwóch Hindusów, którzy ponoć rozmawiali w niezrozumiałym dla osób postronnych języku „o czymś”. Domysły zaczęły powoli żyć własnym życiem. Tajemniczy temat rozmowy z biegiem czasu stał się „miejscem specjalnej energii”, a następnie kamieniem ukrytym za ścianą dziedzińca wawelskiego (nigdy nie stwierdzono istnienia żadnego specjalnego kamienia w tym miejscu).

Jeżeli jednak opowieści o częstych pielgrzymkach Hindusów na Wawel są prawdziwe, to może być to skutkiem działalności teozofki Wandy Dynowskiej. Jak pisze prof. Michał Rożek, to Wanda Dynowska w dwudziestoleciu międzywojennym rozsławiła wawelski kamień. To według niej Apoloniusz z Tiany założył "centr duchowy Krakowa". Od roku 1935 przebywała w Indiach i popularyzowała tam ezoterykę Krakowa i czakram wawelski. W latach po wizycie w Polsce premiera Indii Nehru panowało w Krakowie dość powszechne przekonanie, że udał się do podziemi wawelskich, aby tam modlić się przy tajemniczym kamieniu^[1].

Pierwotnie nie używano jeszcze terminu „czakram”. Termin ten nie występuje jeszcze w wydanej w latach 60. Wielkiej Encyklopedii Powszechnej^[1]. Dopiero w latach 80. XX wieku na fali zainteresowania ideami New Age określono to miejsce mianem „czakramu Ziemi”, nawiązując do tantrycznego pojęcia ćakr, czyli siedmiu punktów energetycznych w ciele ludzkim. Zgodnie z nowo powstałym pomysłem, nieistniejącym w tradycji indyjskiej, na Ziemi również ma się znajdować siedem miejsc o specjalnej energii, wyczuwanej przez niektóre osoby. Stworzone przez różnych autorów listy tych miejsc bardzo się między sobą różnią^[2], ale w większości zawierają takie pozycje, jak Rzym, Jerozolima, Delhi itd^[3]^[4].

Z czasem legenda czakramu wawelskiego obrosła w coraz bardziej nieprawdopodobne opowieści. Wśród środowisk wyznających poglądy pseudonaukowe największą popularność zdobyła sobie teoria, wedle której ów „kamień mocy” miał na Wawelu umieścićApoloniusz z Tiany, żyjący w I wieku grecki neopitagorejczyk^[5]^[6]. Częstym błędem wśród osób wierzących w istnienie czakramu jest podawanie, iż kościół, w którym rzekomo się on znajduje, nosi wezwanie „św. Gedeona” i jest kaplicą^[1]^[7].

Sprawa „czakramu” na Wawelu została na tyle dobrze rozreklamowana, że wspominają o nim także zagraniczne media^[8]^[9].

Wykorzystanie pojęcia czakramu w marketingu[edytuj]

Idea czakramu jako tajemniczego miejsca pozytywnej energii bywa wykorzystywana do promocji turystycznej różnych obiektów również w innych regionach Polski, na przykład zamku w Lublinie^[10]. Korzystając z popularności wawelskiego czakramu równieżNiepołomice zaczęły reklamować się własnym „miejscem mocy” na tamtejszym zamku, w którym wedle twórców legendy ma się znajdować fragment „magicznego kamienia” z Wawelu, umieszczony tam jakoby przez Kazimierza Wielkiego^[11]. O czakramie zaczyna się mówić także w Kościele Mariackim w Gdańsku^[12]. Pojawiło się również wiele firm posiadających w nazwie słowo „czakram”.

Kontrowersje[edytuj]

Sprawa czakramu pojawiła się ponownie w mediach na początku XXI wieku, gdy dyrekcja Zamku Królewskiego na Wawelu czyniła wysiłki mające na celu zdyskredytowanie legendy, motywując to z jednej strony niszczeniem ściany przez opierających się o nią wierzących, licznie przybywających w nadziei uzdrowienia przez dobroczynną energię^[13], a z drugiej strony niezgodnością z wiarą katolicką oraz ośmieszaniem w ten sposób miejsca o wartościach historycznych i kulturowych^[14].